Zambia.

De afgelopen dagen lekker rustig aan gedaan en richting de grens gereden. In Katima Mulilo, nog net Namibië, stonden we aan de Zambezi rivier. Raimundo had hier graag willen vissen op tigerfish, maar de rivier was te ondiep. Hier ook voor het eerst geprobeerd een brood te bakken en tot onze eigen verbazing is het nog gelukt ook. 😁. 

Volgende dag naar de grens gereden. Twee keer knipperen en de Namibië kant was weer geregeld. Hier stonden de "runners" ons al op te wachten. Dit zijn mensen die je willen helpen om de grens over te steken en bij wie je zambiaans geld kunt wisselen. Het blijkt allemaal nogal moeilijk te moeten zijn om Zambia binnen te komen. Nou, dat bekijken eerst zelf wel even. Als eerste moet je naar de health check, maar hier zat niemand. Dan verklaar ik ons maar gezond. 😂. Dan door naar de immigratie. Laten ze hier sinds een week een nieuw computer systeem hebben en wij zijn de "gelukkigen" bij wie ze dit als eerste moeten gebruiken. Raimundo zijn paspoort eerst. Na 30 minuten mocht hij nog even voor het apparaat staan voor een foto en klaar. Raimundo kon alvast verder om alles voor de auto te regelen. O nee, toch niet. Er moest toch nog ergens weer iets worden ingevuld in het systeem. Een kwartier verder kon hij dan eindelijk alles regelen voor de auto. Ondertussen gingen ze met het paspoort van Miranda verder. Oeps, geen internet verbinding meer, stekker uit de computer halen, hopen dat hij het weer doet en weer verder. Na 5 minuten zelfde verhaal en zo ging het nog een paar keer. Ondertussen maar rustig blijven wachten. Eindelijk stond Miranda ook in de computer. Foto was blijkbaar niet nodig. Nog even $50 per visum betalen en we zijn klaar. Toch niet. Na 15 minuten wachten vragen wat het probleem is. Het bonnetje kan niet geprint worden. Zonder bonnetje redden we het ook wel hoor. Inmiddels is Raimundo bijna klaar om alles te regelen voor de auto. Nog 1 loket en dan is het klaar, maar de medewerker is er niet. Na 20 minuten is hij gelukkig gevonden. Even de roadtax betalen en we zijn klaar. O nee toch niet. Er moet nog iemand komen voor de autoverzekering. Die hadden we online al geregeld gelukkig, maar het bedrijf moet nog even een originele bewijs brengen. We wachten wel even hoor. Geen probleem. 😫😫. Uiteindelijk is alles klaar. Het heeft ons 2,5 uur gekost, maar we mogen Zambia naar binnen. Hier zijn we nog nooit eerder geweest en we zijn dan ook erg benieuwd hoe het hier zal zijn.

Inmiddels is het begin van het regenseizoen ook begonnen. Op onze eerste avond gelijk een fikse onweersbui met een paar flinke klappen. Onze tent blijkt bij de naden te lekken. Raimundo heeft hier natuurlijk weer een oplossing voor bedacht. Vuilniszakken over de naden en probleem weer opgelost. Hiervoor moest hij natuurlijk wel in de stromende regen de tent uit. Gelukkig is het niet koud buiten. Als we in Lusaka zijn maar even kijken of we iets kunnen vinden om de tent waterafstotend te maken.

Volgende ochtend doorgereden naar Liuwa Plains. Hier zou een grote wildebeest (gnoe) migratie moeten zijn. De grootste na de Serengeti. Dat moeten we zien natuurlijk. We gaan de rivier over met een pontje. Drie mannen trekken aan een touw om vooruit te komen. Na 5 minuten zijn we aan de overkant. Na nog een uur rijden door dik zand zijn we aangekomen bij de camping. Campingbeheerders Luka en Mr. Fireman ( hij kan als de beste vuur maken) geven ons een warm welkom. Als ze iets voor ons kunnen doen dan hoeven we alleen maar even te toeteren met de auto en dan komen ze eraan. 😂. Elke avond maakt Mr. Fireman ons kampvuurtje aan. Raimundo doet dit natuurlijk het liefst zelf, maar Mr. Fireman is hier natuurlijk het beste in en we willen natuurlijk het beste vuurtje. 😂. Op de tweede dag is er aan het eind van de middag een fikse onweersbui. Raimundo heeft een tijdelijke overkapping gemaakt voor de tent en we zitten knus in de tent een mango te eten en te wachten dat de bui weer over is. En wat is het afgekoeld na deze bui zeg. Van 35 graden na 20 graden. Het voelt ineens koud. Maar daar zijn Luka en Mr. Fireman met droog hout en even later zitten we lekker warm bij het vuur met een biertje en een radler. Genieten. 🤗🤗. Tja, en dan hebben we natuurlijk nog de wildebeestmigratie. We hebben wildebeesten gezien, maar blijkbaar was onze verwachting te hoog. Geeft niks, we hebben het heerlijk gehad de afgelopen paar dagen. Bij het afscheid op de camping wouden Luka en Mr. Fireman nog graag op de foto. Prima, gaan we doen. Inmiddels zijn we weer onderweg. Even weer boodschappen halen en dan richting Kafue National Park.  Fijne dag allemaal.